‘Helen leidt meestal tot genezen. Genezen leidt zelden tot helen.
Helen speelt af op het niveau van de ziel.’
‘De sjamaan gaat er van uit dat iedereen zichzelf kan helen. Dat we ons lichaam kunnen vernieuwen. Dat we onze DNA-code kunnen hervormen.
Ik heb kinderziektes gehad, die mijn ouders ook hadden en die mijn kinderen niet hebben gekregen. Omdat ik in staat was het patroon te doorbreken.
‘Waar je een patroon van herhaling in je leven ontdekt, is er sprake van een ‘afdruk’ in je energieveld. Dat is een methode van je ziel om zichzelf te helen door de omstandigheden van de originele verwonding terug te brengen.’
‘Durven sterven is de vierde helingsmethode.’
Alberto Villoldo, sjamaan
‘En wie niet de omwenteling in zichzelf aflegt wordt uiteindelijk ziek. Dat zijn de ziekten van de ziel.
De omwenteling in onszelf maken, dat is ons karakter veredelen, ons deel aarde, water, vuur en lucht onder ogen zien. Dat bestaat in de mens, dus moet hij weten wie hij is, zijn goede kanten kennen en ook zijn minder goede die bezwarend werken en doen struikelen. Hoe meer de mens zich zuivert, hoe meer zijn hart gepolijst wordt en hoe meer licht het zal kunnen weerkaatsen. Díe kennis moet de leerling waarmaken. Niemand kan dat in zijn plaats doen….’
‘De omwenteling in onszelf (en om de kern) is verschillend en uniek voor elk van ons. Ze kan traag verlopen of tamelijk snel, net zoals dat voor de planeten het geval is.’
‘De gepaste vragen stellen hoort eveneens bij het onderricht zelf … en degene die in het wilde weg vragen stelt bewijst dat hij nog niets heeft begrepen. De mens moet verantwoordelijk worden.’
Sjeik Khaled Betounès
‘Klopgeesten’ zijn niet-geëerbiedigde zielen die voortdurend aandacht vragen tot ze hun plaats in het systeem hebben terug gekregen. Pas dan laten ze ons met rust en geven ze ons kracht. Opstellingen laten zien dat er een wisselwerking bestaat tussen de levenden en de doden. Soms hebben de doden de levenden nodig om iets in orde te maken, soms hebben de levenden de zegen van de doden nodig. De krijger heeft de dood aan de zijde. Hij eerbiedigt hem, maar toont geen angst. De therapeut moet een krijger zijn.
Het morfogenetische veld
Sheldrake zegt dat de genen niet de drager zijn van informatie maar de ontvangers.
‘Kennis van generatie op generatie binnen een cultuur doorgeven’.
Familieloyaliteit. Een fragile familie-evenwicht tussen schulden en verplichtingen. Nakomelingen moeten een uit balans geraakt familie-evenwicht herstellen.
Uit ‘Familie-opstellingen’, Nick Blaser
Herinneringen uit mijn baarmoeder
Ik neem aan dat mijn lezers zich in geen enkel opzicht, of slechts op een uiterst vage manier, iets herinneren van die zo belangrijke periode in hun bestaan, die voorafging aan hun komst op de wereld, en die zich afspeelde in de buik van hun moeder.
Ik persoonlijk ben echter in staat om me die periode te herinneren alsof ze de tastbare werkelijkheid is van dit moment. Om die reden dan ook, dat ik van plan ben dit boek te laten beginnen met het waarachtige begin, bij de zo zeldzame en zo heldere herinneringen die ik met mij meedraag van mijn leven in het binnenste van de baarmoeder. Dit zullen ongetwijfeld, sedert het begin van de wereldliteratuur, de eerste herinneringenzijn op dit gebied.
Salvador Dali, uit ‘Mijn leven als genie.’
Ina-May Gaskin en Michel Odent, beiden pioniers en inmiddels erkende grootheden op het gebied natuurlijk bevallen.
Ina-May Gaskin in de Verenigde Staten, begon in de zestiger jaren met de Karavaan, uitmondend in de Farm. Ina-May was niet opgeleid als arts, noch als verloskundige of vroedvrouw. Tijdens de Karavaan, een groep hippies op toer in oude schoolbussen door Amerika, waren er uiteraard ook zwangerschappen, en zonder vooropzet is het zo gelopen dat ze zelf elkaar hebben begeleid tijdens de bevallingen. Ongehinderd door voorkennis of protocollen hebben ze zo zichzelf opgeleid tot verloskundigen. Weliswaar met de hulp van een spontaan toegesnelde arts die hen de basisbeginselen in kaart heeft gebracht. Maar ook openstonden voor nieuwe inzichten. De Karavaan is uiteindelijk neergestreken in een landelijk gebied en daar hebben ze zich verder ontwikkeld en vrouwen de gelegenheid gegeven om onder goede begeleiding op een natuurlijke manier te bevallen, uitgaande van hoe moeder natuur alles geregeld heeft.
En met oog voor de relatie tussen lichaam en geest. De werking van de zwaartekracht en het vertrouwen van de vrouw. Statistisch gezien staat de Farm hoog bovenaan op de lijst van de minste complicaties, overlijdens en ingrepen mondiaal.
Michel Odent, min of meer gelijktijdig maar dan in Frankrijk. Opgeleid als chirurg, medisch wetenschappelijk, was hij al snel nadat hij het directeurschap op zich had genomen van een ziekenhuis op het platteland, alleen nog maar op de verloskundige afdeling te vinden. En durfde reeds lang vaststaande overtuigingen permanent op nieuw te bevragen.
Waarom doen we het eigenlijk zo? Dit heeft hem veel nieuwe inzichten gebracht. En meer terug naar de natuurlijke manier van bevallen. In zijn kliniek werd uiteindelijk geen pijnbestrijding gebruikt. De inrichting van de bevalkamers zijn van klinisch naar gedempt licht, zachte kleuren etc. gebracht.
De vrouw mocht zelf bewegen, lopen, in bad, op de kruk etc. De vrouw werd als volwaardig en in staat geacht om het huzarenstuk dat een bevalling toch is, vanuit zelf vertrouwen te voltooien. En er is er maar één die weet wat ze nodig heeft, en dat is de bevallende vrouw zelf. Bekrachtiging en respect voor de vrouw. Niet overgeleverd aan de eisen van een arts, of wie dan ook. Maar zelf-leidend.
Voorbereiding verliep o.a. via zangavonden, dansavonden, yoga, en jezelf zijn. Zang omdat bekkenbodem en kaken aan elkaar relateren , zingen opent ook beneden.
In de cranio-sacraaltherapie is de relatie tussen bekken en kaak/mond-gebied ook een bekend gegeven. Hier heb ik veel oog voor tijdens mijn werk.
Zowel Ina-May Gaskin als Michel Odent zijn ontzettend moedige mensen, die oude overtuigingen overboord hebben durven zetten, en met een frisse blik hebben durven kijken en ontdekken. En daarmee ook revolutionair genoemd kunnen worden.
Michel Odent heeft nog een interessante vraagstelling geopperd, waar tot op heden nog geen onderzoek naar is, maar waar ik vanuit de cranio-sacraaltherapie me alles bij kan voorstellen.
Zijn vraag is, gaande weg is er steeds vaker gegrepen naar het opwekken van geboortes.
Kenmerk daarvan is het toedienen van wee-opwekkende middelen. Hiermee komt weliswaar de bevalling op gang, maar omdat het moeilijk te doseren is, zijn de weeën vaak behoorlijk krachtig, en mogelijk te krachtig. De compressie op het schedeltje valt vaak krachtiger uit dan als de baby op natuurlijke weg geboren zou worden. Het gaat sneller en krachtiger dan natuurlijke weeën. Daarnaast constateert Michel Odent dat er steeds meer problematiek ontstaat zoals autisme, ADD, ADHD etc.
De vraag nu luidt: ‘In hoeverre is er een relatie tussen deze twee fenomenen?’
Dan zou er een onderzoek gedaan moeten worden dat langere periode bestrijkt.
En dat is nog niet gebeurd.
Martin Broffman:
Alles kan geheeld worden
